sábado, 21 de noviembre de 2009

Valentina: “En el hospital hacen todo lo que pueden, el problema es politico”


Fotografias: Oscar Dacosta

Roi Palmas/Kiev

En el corazon de la planta de neurologia, en una habitacion con humedades, con la pintura desconchada y con la certeza de que no hay mas cera que la que arde, nos encontramos a Valentina. Pronto conectamos. Valentina es ucraniana, como toda su familia pero acaba de regresar urgentemente a su pais porque su madre, de 74 años, se ha puesto enferma. Lleva 14 dias en un centro hospitalario de Kagarlic y no sabe cuanto tiempo mas tendra que seguir en estas condiciones.

Valentina acaba de aterrizar procedente de la otra esquina de Europa. Viene de Estoril, en Portugal, donde lleva tiempo trabajando. Habla perfectamente la lengua lusa y tanto por la comprension idiomatica como por la historia, nos sentimos irremediablemente atraidos por ella y por su madre.

Dice que “todo lo que gano lo estoy invirtiendo en cuidar a mama”. Las condiciones en las que esta su progenitora son desesperantes. La hija tiene que “comprar todas las medicinas. El jarabe lo he traido desde Portugal y el resto de la medicacion se tiene que obtener en las farmacias”. Este gasto asciende a “unos 80 euros diarios”, una cifra desorbitante cuando se sabe que es mas del sueldo mensual de muchisimos ucranianos que desempeñan buenos puestos de trabajo y que tienen titulaciones universitarias a sus espaldas.

Cuando todo el mundo pudiera pensar que Valentina descargaria sus quejas sobre la direccion y los medicos del hospital, nos indica que “el trato es exquisito. Aqui hacen todo lo que pueden, todo lo que esta en su mano y mas, pero el problema es politico. El sistema esta realmente mal”. Nos cuenta que su madre, que sostiene la mirada perdida, entre ruborizada y hastiada por esta obligada estancia hospitalaria, “trabajo durante 45 años en la agricultura pagando puntualmente su seguro social”. En ese momento es cuando nos espeta una de esas preguntas para las que todavia no hemos encontrado respuesta: “?Y por que mi madre, despues de toda una vida trabajando, tiene que estar asi, comprando hasta la ultima jeringuilla que le hace falta…?

5 comentarios:

  1. Non sei se tivestes a posibilidade de preguntar se antes da caída do Muro xa era así ou se a chegada do capitalismo foi o que fixo empeoralo. É simplemente unha dúbida.
    Roi, Oscar estame a gustar moito o voso traballo.

    ResponderEliminar
  2. Antes de que a URSS caese estaba todo moito mellor. Ninguén pasaba fame ou necesidades, e os servizos públicos eran moi bos. Por poñer un exemplo, a URSS fabricaba unha pasta de dentes específica para cada rexión en función da composición química da auga de cada zona, para que a pasta compensase as carencias químicas de cada auga en cuestión. Tamén había un servizo de enfermeiros que se encargaban de recoller pola noite os borrachos que estaban tirados a rúa e dábanlles a medicación e os coidados necesarios para reanimalos e que ó día seguinte puidesen ir traballar sen resaca (todos os adultos traballaban obrigatoriamente).

    O sistema económico soviético era moi estable e tamén moi estático. Non había crises económicas, os prezos nunca variaban (eran iguais en todas as tendas e en todas as rexións) e os soldos tampouco. Lembremos, ademais, que o rublo equivalía daquela ó dolar. As fábricas fabricaban os produtos por plans quinquenais, o que significa que se establecía unha cantidade concreta de cada produto en función do que se cría que se ía consumir, e os produtos que se vendían eran de moi boa calidade. A xente gañaba o suficiente como para poder gastar en todo o que necesitaban e inda lle sobraban moitos cartos. A forma de vida era máis austera ca nos EEUU, posto que a política da URSS desprezaba os "luxos". Había determinados produtos, que a URSS consideraba "luxos innecesarios", que se fabricaban nunha cantidade moi pequena e non todo o mudo podía acceder a eles (non porque non tivesen cartos, que é o que pasa agora, senón porque se esgotaban rápido e eran difíciles de conseguir). Un "produto de luxo" era, por exemplo un coche. Para mercar un coche había que solicitalo e agardar uns cinco anos para conseguilo. Ó non haber moitos caprichos en que gastar os cartos, a xente aforraba. E tanto aforraba que, cando a URSS se veu abaixo, todo o mundo perdeu os aforros que tiña no banco, que moitas veces chegaban ó equivalente do valor dunha casa. A xente di que antes sobraban os cartos e non había nada que mercar, agora sobran os produtos para mercar pero non hai cartos.

    O problema actual de Ucraína coido eu que vén derivado da forma caótica e desordenada como se veu abaixo a URSS. Moita xente aproveitou o caos para enriquecerse roubando do estado ou fíxose propietario de fábricas ou grandes terreos pagando unha ridícula cantidade de diñeiro, pero a maioría da xente non daba creto a que a URSS se estivese desmantelando e pensaba que todo ía seguir igual. Niguén podía imaxinar que cousas coma quedar no paro puidesen suceder...

    ResponderEliminar
  3. gustaríame saber quén es...

    Roi

    ResponderEliminar
  4. Por que el mundo es asi la burocracia manda y no se puede hacer nada, si estuviera en la situacion de tu madre yo misma me sacaria de mi miseria, nada mas se puede hacer.

    ResponderEliminar
  5. es increible como se dan negligencias por todo el mundo, un tipo de atrosidad como esta no tiene nombre....creo que que se debe considerar alas personas de este tipo...

    ResponderEliminar